Ίσως να είναι το πιο αταίριαστο ζευγάρι, που αποδεικνύει όμως περίτρανα πως τα ετερώνυμα έλκονται. Ο απολαυστικός συνδυασμός μελιού με ξύδι αποτελεί μια από τις πιο κομψές συνταγές από τον αρχαίο μέχρι και τον νέο γαστρονομικό περίπλους. Μέλι & ξύδι, τα αταίριαστα – ταιριασμένα της μαγειρικής και το απόγειο της ισορροπίας.
Η ιστορία του οξύμελου ξεκινάει από αρχαιοτάτους χρόνους. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώσει μυθικές διαστάσεις στο μέλι καθώς το συνέδεαν με τους Θεούς του Ολύμπου και την μυθική τους διάσταση.
Το ξίδι από την άλλη είναι ιστορικά το παλαιότερο και πλέον δημοφιλές άρτυμα που χρησιμοποιείται στη γαστρονομία. Πιθανώς χρονικά να εμφανίστηκε ταυτόχρονα με τη χρήση του οίνου, του κρασιού δηλαδή, περίπου το 6000 π.χ. μια και το ίδιο το ξύδι αποτελεί την φυσική κατάληξη των προϊόντων της αλκοολικής ζύμωσης.
Μοναδικό ευφραντικό συστατικό του φαγητού και όχι μόνο… Πολλές θεραπείες οφείλονται στη χρήση του και έγινε γνωστό ανά τους αιώνες για τη συμβολή του στην ιατρική μέσα από τα συγγράμματα Ιπποκράτη και αργότερα του Γαληνού που αναφέρθηκαν στις ευεργετικές ιδιότητες του.
«… έπειτα ράντισέ το (το λάχανο) με οξύμελι» Ορειβάσιος
Το οξύμελι (ξιδόμελο) είναι από τα κύρια ροφήματα που η Ιατρική του Ιπποκράτη επιτρέπει και συνιστά να δίνεται σε άτομα με οξέα νοσήματα.
Δεν το συναντάμε όμως μόνο στα συγγράμματα των προαναφερόμενων. Την πανάρχαια γεύση του καθώς και την ιατρική του ιδιότητα τη συναντάμε στα κείμενα και μεγάλων φιλοσόφων όπως του Αριστοτέλη και του Λυσία!
Το Οξύμελι ήταν και είναι ένα ιδιαίτερο προϊόν. Φτιαχνόταν από παλαιωμένα γλυκά κρασιά, μέλι, σταφίδες και εκχύλισμα σύκου. Ακόμα, παραδοσιακά χρησιμοποιήθηκε στην ιατρική: για την αντιμετώπιση του βήχα με κυκλοφοριακή συμφόρηση, ενώ βοηθάει σε σημαντικό βαθμό στην απόχρεμψη των πνευμόνων, ανοίγοντας την αναπνευστική οδό και διευκολύνοντας την αναπνοή. Πολλές φορές το χρησιμοποιούσαν και μετά από τα γεύματα για να βοηθάει την πέψη.
Ως περίχυμα ή dressing, στις σαλάτες όπως μαρούλι, λάχανο, λαχανικά στον ατμό ή ψητά στα φαγητά όπως φακές, γιαούρτι, πιλάφι και γενικά όπου ο καθένας νομίζει ότι ταιριάζει η γλυκόξινη γεύση του.
«…εγώ δε οξύμελι πίνω» Αθηναίου Δειπνοσοφισταί από λόγο του Λυσία
Χάρη στην πυκνή υφή, τη γλυκόξινη γεύση και το ιδιαίτερο άρωμά του θα αναδείξει μοναδικά τις μαρινάδες των κρεάτων και των ψαρικών. Στα ψαρικά (και μάλιστα αυτά που είναι κατεψυγμένα ή ιχθυοτροφείου και τα οποία έχουν μαλακή υφή και ουδέτερη γεύση) το μαρινάρισμα με Οξύμελο ταιριάζει εκπληκτικά προσδίδοντας μια φίνα γεύση, ενώ τα βοηθά ταυτόχρονα να κρατούν και να σφίγγουν τη σάρκα τους.
Η παλαίωση μαλακώνει τη γεύση του και έτσι αποκτά μια βελούδινη αίσθηση διατηρώντας τους πικάντικους τόνους της και το εξαιρετικά μεγάλο σώμα. Έχοντας κατακτήσει τους ελληνικούς μεζέδες εντάσσεται πλέον με άνεση στη gourmet κουζίνα.
«…το ποτό που ονομάζουμε οξύμελι» Ιπποκράτης – Περί Διαίτης όξεων
Γλυκά με βάση φρέσκο τυρί και φρούτα συνοδεύονται εξαιρετικά από οξύμελο, ενώ αν το δοκιμάσετε πάνω από παγωτό θα ξετρελαθείτε…
Μια ιδιαίτερη και άκρως υγιεινή εφαρμογή του είναι ως ποτό: αραιώνοντάς το με νερό (περίπου ένα μέρος οξύμελι με τέσσερα μέρη νερό) αναδεύοντας το με ένα κουταλάκι, με πάγο ή χωρίς, το οξύμελι γίνεται ένα ευχάριστο, χωνευτικό και δροσιστικό ποτό για οποιαδήποτε ώρα της ημέρας αλλά κυρίως για μετά το φαγητό. (Κατά την δική μας υποκειμενική άποψη, το οξύμελι με θυμαρίσιο μέλι ταιριάζει περισσότερο ως περίχυμα ενώ με το μέλι πορτοκαλιάς ταιριάζει περισσότερο ως ποτό.)
Για ακόμα περισσότερες γαστρονομικές απολαύσεις ανακαλύψτε τα προϊόντα Hellenic Gourmet στα Hellenic Duty Free Shops!
